| Abstract: | Të tregojë (provojë, demostrojë) praninë e rrënjëve të strëlashta (“operatorë të lire”) të Shqipes në ërë Guhët e Boës pa përjashtim. Kjo do tëpërbënte gjer diku dhe, në një fare mënyre, atë që Autori emërton si “Universaliteti” i Gjuhës Shqipe, që lidhet në një mënyrë krejt të natyrshme e llogjike me a r k a I c I t e t I n e saj, me të qenurit e saj, na meson De Rada, “una Lingua Primeva”. Të vërë në pah gjer në shkallën më bindëse që të jetë e mundur, fuqinë e jashtëzakonshme motivuese të Shqipes, aftësinë e saj,e thënë ndryshe, që të tregojnë lidhjen e ngushtë të Fjalës me kuptimin e saj, e thënë ndryshe, që të tregojë lidhjen e ngushtë të Fjalës me kuptimin e saj, korispondencën e ngushtë, të mbrendshme, të thellë tw fjalës si morfemë me fjalën si sememë. Duke bërë këtë (në mënyrën më universal si asnjë gjuhë tjetër), Shqipja superon vijën e ndarjes mes “ le Signifiant” (emërtimit, emërtuesit,emërdhënsit) dhe “le signifie” (të emërtuarit, objektit të emërtimit) që tregohet (nga Laca e të tjerë) me shenjën “S/s”. Kështu, falë Shqipes. |
EBSCOhost
World Bank
EconBiz
De Gruyter
OpenEdition
European Respiratory Journal
Mathematical Sciences Publishers Journals
Roli mesianik i shqipes / Petro Zheji
