Abstract: | Во еденг од неговите рани раскази, "Летачки триумф"(којшто од разбирливи причини, верува ќе се согласите, не е приреден во овој избор, но еве, сепак го споменуваме), Ермис Лафазаноски го измева бесмислениот референт на говорот на книжевната критика. Го исмева како дискурс којшто го промашува, и во таа смисла го изневерува, предметот на неговата промисла. Настрана сите олеснителни околности коишто можеме да ги пронајдеме во посебностите на критичкото прикажување коешто не кажува ништово овој расказ на Лафазановски, сепак, останува фактот на горчливиот вкус со којшто приредуваќот овде го отпочитува своето кажување. |