Abstract: | Ndofta askush nuk ka qenë më i domosdoshëm e më jetik se Faik Konica në letërsinë e kulturën shqiptare. Romantizmi me përfaqsuesit e tijë të njohur, lartësoi lavdinë e e të parëve, stolisi me ngjyrat më të bukura madhështinë e natyrës dhe shpirtit shqiptar dhe u përpoq të mbajë gjallë dëshirën për liri, duke pritur e paralajmruar ditën e zgjimit të madhë. Dhe, duke dashur të mos mbjellë zi, disfatë e trishtim, u përpoq që të menjanonte e të bënte sikur po i harronte plagët që, sado t’i, bulojë vazhdonin të rridhnin gjak e të skuqnin faqet e zbehta të kombit. |