| Abstract: | Gruaja, fytyrën e së cilës e shohim edhe në errësirë, aq sa edhe kur mbyllim sytë, nuk rreshtim së adhuruari sytë e saj të bukur, hundën e bukur, të cilat s’rrimë dot pa ia parë, ajo grua unike, e dimë fort mirë që mund të kishte qenë dikush tjetër po të kishim rastisur në një qytet tjetër nga ai ku e takuam, nëse do të kishim shëtitur në lagje të tjera, nëse do të kishim vizituar një sallon tjetër. Unike, themi ne? Si ajo mund të ketë me mijëra gra. E megjithatë, ajo është një e vetme, e patjetërsueshme para syve që e dashurojnë, e pazëvendësueshme për një kohë të gjatë nga një tjetër. |
Make a suggestion Refine your searchAlbertina e zhdukur / Marcel Proust
